بررسی نقش سطح پروژسترون سرمی در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسان بر نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم

سابقه و هدف: با توجه به برخی گزارشات مبنی بر احتمال نقش سطح پروژسترون سرمی بر پیش‌آگهی از نتایج تحریک کنترل شده‌ی تخمدان، مطالعه‌ی حاضر به منظور بررسی نقش سطح بالای این هورمون در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسان بر نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: در مطالعه‌ی توصیفی حاضر، تعداد 224 بیمار نابارور شرکت کننده در سیکل‌های لقاح آزمایشگاهی و تحت تیمار با آگونیست هورمون آزادکننده‌ی گنادوتروپین (GnRH) مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران بر اساس سطح پروژسترون سرمی در روز تجویز hCG به دو گروه  ng/ml 1 (گروه اول، 180 نفر) و  ng/ml 1 (گروه دوم، 44 نفر) تقسیم شده و صفات پایه و مربوط به تحریک در بین دو گروه، مورد مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: تفاوت معناداری از نظر میانگین سن، BMI، علت ناباروری، LH، FSH و استرادیول بین دو گروه یافت نشد. بیماران گروه دوم در مقایسه با گروه اول، سطح بالاتری از استرادیول در روز تجویز hCG (7/800±5/1951 در مقابل 6/734±1232، 001/0P<) و تعداد بیشتری اووسیت‌های کسب شده (6/7±6/14 در مقابل 6±9/9، 001/0P<) و متافاز II (9/5±8/11 در مقابل 3/5±1/8، 001/0P<) را نشان دادند. بین دو گروه اول و دوم، تفاوت معناداری از نظر مدت زمان تحریک تخمدان (8/1±9/12 در مقابل 8/1±13، 767/0P=)، تعداد آمپول‌های گنادوتروپین (16±6/40 در مقابل 9/12±6/43، 236/0P=)، میزان لقاح (7/59% در مقابل 1/54%، 068/0P=) و میانگین تعداد جنین‌های انتقال یافته (8/0±8/2 در مقابل 6/0±3، 086/0P=) مشاهده نشد. کاهش غیرمعناداری در میزان لانه‌گزینی (3/14% در مقابل 2/20%، 128/0P=) و حاملگی کلینیکی (5/29% در مقابل 45%، 063/0P=) در گروه دوم نسبت به گروه اول یافت شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که سطح بالای پروژسترون سرمی در روز تجویز hCG بر پیش‌آگهی از نتایج ICSI مؤثر باشد.